De Expats

NFC is één van de oudste voetbalclubs van Amstelveen en is uitgegroeid tot één van de meest internationale clubs in Nederland. 80 procent van de leden heeft een niet-Nederlandse achtergrond. Nergens zijn expats zo welkom als bij NFC. Amstelveense sportverenigingen verschillen in de mate waarin ze inspringen op de internationalisering. Er wordt getwijfeld of informatie wel of niet in het Engels moet worden vertaald. En hoe zit het met de training? Moet deze in het Engels? Verenigingen die ruimte hebben voor nieuwe leden staan meer open voor internationals. NFC is een goed voorbeeld.

De verenigingscultuur zoals we die in Nederland kennen, is voor veel expats een beetje wennen. Het vraagt enige ‘opvoeding’ van de ouders. Bij NFC hebben ze dat gemerkt. Voorheen werden kinderen bij het hek gedropt, vertelt Alexander. Niet alleen uit gemakzucht, er was ook enige schroom om de club te betreden. “Door ouders aan te spreken, lukt het om ze meer betrokken te krijgen bij de club. Een aantal van de ouders geeft nu trainingen.” Alexander voetbalt zelf ook, op de vrijdagavond. Op een winterse avond wordt niet gevoetbald, maar komt men wel samen in de kantine. Er wordt wat gedold, men drinkt een biertje. Alexander zorgt dat ervoor dat de heren niets tekort komen. “In Amerika is het ongekend, een vereniging met een eigen kantine waar je samen ook een biertje kunt drinken.” Ook de andere leden van het team, veelal met een internationale achtergrond, genieten van dit voorrecht. Het voetballen bij NFC met ‘lotgenoten’ betekent veel voor ze, het helpt hen om zich meer thuis te voelen.

Wat vinden ze aantrekkelijk aan Nederland, en dan in het bijzonder van Amstelveen? “Het is hier veilig, schoon en goedkoop,” vat één van de leden van het ‘bierelftal’ van NFC samen. Amstelveen is groen, het openbaar vervoer is prima, en alles is goed geregeld. Kinderen kunnen hier gewoon met de fiets naar school, zonder dat ouders ze hoeven te brengen. De teamleden komen regelmatig op vrijdagavond samen, ook als er niet gespeeld wordt. De meeste van hen spreken geen Nederlands. Dat hoeft niet, ze werken bij internationale bedrijven, de informatie is beschikbaar in het Engels en Nederlanders schakelen toch automatisch over in het Engels. En toch steekt het ergens wel dat de kinderen beter Nederlands spreken dan zij. En dat hun kind bij oudergesprekken de vertaling moet doen. Het leven in Nederland ervaren ze als heel positief, al merken ze wel dat sommige Nederlanders meer moeite krijgen met internationals. “Laatst beschuldigde iemand mij dat door ‘ons’ de huizenprijzen omhoog gaan. Terwijl er gewoon te weinig woningen beschikbaar zijn,” aldus Alexander.

Contact krijgen
Het is niet altijd makkelijk om als international contact te krijgen met Nederlanders. Nasibeh Soltani, van oorsprong Iranees, is een mooi voorbeeld. In 2014 kwam ze voor haar studie naar Nederland. Daar organiseerde ze regelmatig feestjes, maar daar kwamen weinig Nederlandse studenten op af. “Ik werd andersom niet vaak uitgenodigd door Nederlandse medestudenten.” In 2018 kocht ze met haar partner een woning in Amstelveen. In het begin was haar leven meer op Amsterdam gericht. “Ik werkte bij de KLM en sliep hier alleen maar.” Tot 2020, toen ze haar baan kwijtraakte. “In één keer raakte ik mijn contacten kwijt. Het was een lastige tijd, en ik vond in Amstelveen niet aansluiting. Ik kende niemand in de straat.” Dankzij spitwerk in de tuin leerde ze haar overbuurman Eric kennen. Samen vatten ze het idee op om een kookboek te maken, met gerechten van alle mensen in de straat. “We zijn daarvoor langs de deuren gegaan. We hebben een subsidie aangevraagd en verzamelden van de zestig woningen uiteindelijk 54 recepten.” Het kookboek is gerealiseerd, en ook organiseerde Nasibeh een feest voor Burendag. “Het regende die dag, dus heb ik mijn huis opengesteld voor de buurt.” Met buurvrouw Christelene heeft ze inmiddels goed contact. “Ze is zelfs mee geweest naar het ziekenhuis, toen ik echo van ons kindje moest laten maken.”

Kookclub
Verderop in Westwijk is kookclub Foodies opgericht door Amit. Ze komen ongeveer eens in de maand samen. Het is een groep mannen met diverse nationaliteiten. De liefde voor eten en drinken is wat hen bind, evenals het feit dat ze weg zijn van hun thuisland. Het enige Nederlandse lid, Milo, is zelf een tijd expat geweest. Hij weet dus hoe het voelt. Initiatiefnemer Amit: “In India was ik de warmte gewend van mensen die samen komen om te eten. Dat miste ik hier. Ik woon al geruime tijd in Amstelveen en nodigde vaak mensen bij ons uit. Dat heeft tot vriendschappen geleid, onder meer in Middenhoven, waar ik eerst woonde. In eerste instantie werd ik niet vaak uitgenodigd. Hier in Westwijk heb ik drie jaar geleden de hele buurt uitgenodigd. Daaruit is de club ontstaan. De harde kern bestaat uit vijf man. We wonen in een bijzondere straat met veel verschillende nationaliteiten. Armeens, Spaans, Frans, Indiaas en Nederlands.” Ze beslissen samen in de groepsapp wat ze gaan maken. Een aantal van de mannen staat thuis niet in de keuken, maar bij Amit werken ze samen. Andrës, uit Spanje, heeft een aannemersbedrijf. Hij heeft de garage van Amit onder handen genomen, en de muren geïsoleerd, zodat ze ook in de winter er terecht kunnen. Andrës: “Het is bijzonder dat het zo klikt. We gaan ook samen op reis. We zijn naar Malaga, Ierland, Bretagne geweest.”

Engels praten
Er zijn verschillende redenen aan te wijzen waarom het contact tussen internationals en Amstelveners soms moeilijk tot stand komt. Een deel daarvan ligt bij de internationals zelf. Als men hier kort verblijft, voelt men vaak niet de noodzaak om contact te zoeken, laat staan om de taal te leren. Als men hier langer blijft, ontstaat dat verlangen soms wel, al zoeken veel internationals mensen met dezelfde cultuur, ervaringen of land van herkomst op. Dat doen veel Nederlanders overigens zelf ook, als ze emigreren. In de wijkcentra zijn diverse activiteiten voor verschillende bevolkingsgroepen te vinden, van Bollywood dansen tot Japanse bloemsierkunst. Het mooiste is als daar mensen met verschillende achtergronden aan deelnemen.

Feesten
Nederlanders staan niet altijd open voor contact, bijvoorbeeld omdat ze al een sociaal netwerk hebben, of omdat men de Engelse taal niet machtig is. Veel Nederlanders spreken wel Engels, misschien wel te goed.. Een grote ergernis van internationals die wel proberen de taal te leren is dat Nederlanders zo snel overschakelen naar het Engels. “Zo kunnen we het toch nooit leren,” verzucht één van de expats. Bij de typisch Nederlandse volksfeesten, zoals Koningsdag en sinds enkele jaren ook -nacht in Amstelveen komen alle nationaliteiten wel samen. Datzelfde geldt voor Sinterklaas, waar alle kinderen, ongeacht hun afkomst, verwachtingsvol langs de route staan. Soms compleet met pietenmuts of mijter. De saamhorigheid tijdens deze feestdagen stemt hoopvol. We kunnen in ieder geval samen feest vieren, maar voor de sociale cohesie is meer nodig.